روزنامه جوان نوشت: تفاوت نگاه دو سلبریتی ایرانی درباره وطنشان، اهمیت بچه دار شدن در ایران یا انگلیس و موضوع ارزش پاسپورت ایرانی موضوعی است که با اظهارات نیوشا ضیغمی و کنار هم قرار دادن سخنان سال پیش ماه‌چهره خلیلی جالب به نظر می‌رسد.
سال پیش بود که ماه‌چهره خلیلی بازیگر سینما و تلویزیون در برنامه دورهمی مهران مدیری درباره به دنیا آوردن فرزندش در ایران گفت: «خیلی از من سؤال می‌شود که چرا پسرم را در انگلیس به دنیا نیاوردم، همه می‌گویند می‌توانست پسرت تابعیت و پاسپورت انگلیسی داشته باشد ولی من دوست داشتم پسرم در ایران به دنیا بیاید، دوست داشتم پسرم شناسنامه و پاسپورت ایرانی داشته باشد، اینها برایم خیلی مسئله مهمی بود، دلیلش شاید این بود که من 20 سال از ایران دور بودم و حسرت این را داشتم تا در ایران باشم و همیشه خودم را ایرانی می‌دانستم و خودم هم ایران به دنیا آمدم.» این بازیگر در پاسخ به این سؤال که آیا احساس خوشبختی می‌کنید می‌گوید: بله شدیداً.
بین تمام هنرمندانی که سابقه زندگی در خارج از کشور را دارند، ماه‌چهره خلیلی یک نمونه خاص است. او برخلاف افشاری که ترجیح داد فرزندش را خارج از کشور به دنیا بیاورد، دنبال این بود که شناسنامه ایرانی برای پسرش بگیرد. عرق ملی و وطن دوستی این بازیگر با تشویق تماشاگران برنامه دورهمی و مخاطبان این برنامه در فضای مجازی روبه‌رو شد.
سخنان این بازیگر در حالی بیان شد که کشور این روزها با معضل مدیران دوتابعیتی روبه‌روست و دوتابعیتی بودن در میان سلبریتی‌ها در حال تبدیل شدن به یک ارزش است چراکه برخی از این سلبریتی‌ها از اینکه به طور عمومی اعلام کنند فرزندشان را در یکی از کشورهای غربی مانند کانادا، انگلستان یا امریکا به دنیا می‌آورند نه تنها ابایی ندارند بلکه ظاهراً به آن افتخار هم می‌کنند.
اما تأسف انگیز سخنان ضدملی نیوشا ضیغمی درباره این موضوع بود، این بازیگر آثار درجه سوم سینمای ایران به دفاع از تمایل سلبریتی‌ها برای به دنیا آوردن فرزندانشان در کشورهای غربی بسنده نکرده و در سخنانی توهین‌آمیز بی‌ارزش بودن پاسپورت ایرانی را دلیل موجهی برای اشتیاق به دوتابعیتی شدن فرزنش عنوان کرده است.
این بازیگر می‌گوید: «به همکاران من خرده گرفته شده که چرا بابت زایمان و به دنیا آوردن فرزندشان به خارج از کشور می‌روند، متأسفانه این کار به دلیل بی‌اعتباری پاسپورت ایرانی است! برای یک ایرانی و منی که عرق ملی دارم! و کشورم را دوست دارم خیلی غمناک است که مجبور باشم به دلیل اینکه پاسپورت کشورم در دنیا ارزش ندارد، برای رفتن به هر کشوری دلهره داشته باشم و دم درِ هر سفارتی گردن کج کنم.»
ابراهیم حاتمی کیا کارگردان نام آشنای کشورمان، چند سال پیش جزو اولین افرادی بود که نسبت به این مسئله واکنش نشان داد اما پس از گذشت سه سال از انتقادهای او شاهد افزایش این سبک زندگی اشراف گونه هستیم؛ موضوعی که شایسته بود مسئولان بیشتر به آن توجه می‌کردند. حاتمی کیا در برنامه راز، درباره سینماگران دو پاسپورته گفته بود: «این بحثی که امروز مطرح شده و افراد و هنرمندان دوپاسپورته در فرهنگ وجود دارند، نگران‌کننده است. چرا باید یک هنرمند و فیلمساز یک پایش در این طرف مرز و یک پایش در آن طرف مرز باشد.»
مسئله‌ای که وجود دارد اینکه رواج این نگاه نازل به وطن در میان برخی سینماگران به طور قطع تهدیدی برای فرهنگ ملی کشور محسوب می‌شود. هنرمندی که عرق ملی نداشته باشد نه تنها نمی‌تواند در اعتلا و تقویت فرهنگی ملی اثرگذار باشد بلکه برعکس روی فرهنگ مردم تأثیرات مخربی به جای خواهد گذاشت.
دو پاسپورته‌هایی که به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند و برای کار سینمایی به ایران سفر می‌کنند و حاضر نیستند فرزندانشان را نیز در ایران به دنیا بیاورند، چگونه می‌توانند فیلمی با توجه به فرهنگ ایرانی- اسلامی بسازند؟ آیا آنها با مردم این کشور زندگی کرده‌اند و از تمایلات مردم ایران آگاهی دارند یا حشر و نشر با قشری خاص و درصد کمی از مردم ایران آنها را به افرادی تبدیل کرده که می‌توانند بالقوه تأثیری معکوس در فرهنگ ملی به بار بیاورند.
